انتشار خبر بزرگداشت تهامی نژاد و من توسط انجمن صنفی کارگردانان سینمای مستند تهران برای برخی از همکاران که در جریان کشمکش میان من وتهامی نژاد بر سر ماندگاری انجمن مستندسازان سینمای ایران بودند این پرسش و حتی تصور را بوجود آورد که من از عقیده ام برای ماندگاری انجمن مستنسازان دست برداشته ام و با نظریه آن گروهی همراهی دارم که انجمن صنفی را ادامه انجمن مستندسازان می پندارند. پیش از هر توضیحی روشن کنم که هیچ کدام از این دو تصور درست نیست و من “انجمن مستندسازان ” و “انجمن صنفی مستندسازان” را دو انجمن مستقل و جدا از هم می دانم که در صورت تدبیر مدیران‌شان می توانند به مستندسازان و به ارتقای سینمای مستند ایران کمک کنند.
همچنان که نظر هیئت مدیره برگزار کننده این مراسم نیز چنین است.
موضوع چنین است که محسن استادعلی (رییس هیئت مدیره انجمن صنفی مستندسازان) در تماسی حدود اوایل تیرماه گفت هیئت مدیره شان قصد برگزاری مراسم بزرگداشت برای من را دارند. من ضمن تشکر بسیار از لطف شان مخالفت کردم. محسن توضیح داد که به همراه تهامی نژاد و به خاطر زحماتی است که شما دو تن در طول سال‌ها برای تشکل‌های مستندسازی کشیده اید و همین طور برای از میان رفتن ته مانده نظراتی که موجب اختلاف میان دو انجمن است این تصمیم را گرفته اند. گفتم بسیار خوب است اما وقتی من و تهامی نژاد به این قصد در یک قاب قرار می گیریم منطقی است که این مراسم را دو انجمن مستندسازان و صنفی به اشتراک برگزار کنند. گفت ما مقدماتی را گذرانده ایم و زمان گذشته است و بگذارید ما این گام اولیه را بر داریم و برنامه‌های بعدی را در این جهت با همکاری دو انجمن برمی‌داریم. مقاومت و اصرار من روی نظر خودم به نظر می رسید دارد به مخالفت با از میان رفتن موانع نزدیک شدن دو انجمن تعبیر می‌شود، که نمی خواستم چنین شود، پس پذیرفتم.
به این دلایل برای من (تاکید کنم برای من) این مراسم در بزرگداشت از فعالیت تشکیلاتی من در عرصه سینمای مستند است با این امید که دو انجمن به ماندگاری و استقلال یکدیگر کمک کنند و موجب بهتر شدن وضعیت مستندسازان و ارتقای سینمای مستند ایران شوند.
ابراهیم مختاری
